خدايا ... هيچگاه از تو نخواهم خواست که به بلا و امتحان و مصايب دچارم نسازي ؛ خونم که از

ديگران رنگين تر نيست ... ولي از تو ميخواهم که صبر و توانش را به من عطا کني و باز هم در

کنارم بماني ... از ياد نمي برم که : هميشه توجه اطرافيان به ما ، در زمان بيماري بيشتر از

زمان صحت ماست ... تو که جاي خود داري ... ديگر نامش بلا نيست ، نامش عطا ست ...

توجه ات را که بيشتر کند ....