ميان شب مهِ تابان پدر بود


براي غصه ها درمان پدربود


ترک بر روي انگشتش فراوان


براي لقمه هاي نان پدربود


پدرکوه غم و سنگ صبورم



به شبها گريه ي پنهان پدر بود


به قلبم حک شده نامش هميشه

نشانِ رحمت يزدان پدربود





پدر زجر و پدر اشک و پدر آه



عزيز و مونس شايان پدر بود

به جان خود خريده غصه ها را

گذشت از شاديش آسان، پدر بود

علي الگوي او در زندگاني



هميشه مظهر ايمان پدربود


به من آموخت او در اولين بار


کلام و آيه ي قرآن پدر بود