تانام دوست ميشنوم از زبان خويش

آينه پيش آرم و بوسم زبان خويش

نامش چو غير ميبرد ازهوش ميروم

واي از دمي که خود شنوم از زبان خويش

من کمتر از آنم که بگويم ظهور کن

!خود صاحب زماني و داني زمان خويش