به دل مفتون دلبندي ، به جان مدهوش دلخواهي
به مژگانم همه اشکي ، به لبهايم همه آهي
فقط اميد بر دلبر رساند عشـــــق بر جائي
همه شامم پر از اشکي ، ز قطره هاي او مشکي
سرازير شد جهان رشکي ، به رسوايي و بس اشکي
مرا شد محفلي گرمي وجودم همدم و ...
بسي آرام و دلسردم ؛ نگو دلبر تو اي مَـــردم
گهي گريان و خندانم ؛ گهي حيران و حيرانم
گهي از دست معشوقه ؛ پريشان و پريشانم
نماز صبح من با اشک ؛ خدا داند شوم چون نعش
کنم گريه تمام جان ؛ بيفتم حالتي در غش
چرا يا رب مرا با عشق مجنوني ؟!!
فتادي در زمين حيران و دلخوني !!
نه يار و مونسي بر من ؛ نه يار وهمدمي يکرنگ
چرا مولا نمي آيد ؛ در اين عصر وحوش و جنگ
کجا شد آن خراساني و وان نفس زکيّـــــــــــــه
کجا شد دلبر ودلدار ؛سخن دارم به تو گويم تقيّه