[گل]
روشن است آتش درون شب

وز پس دودش

طرحي از ويرانه هاي دور.

گر به گوش آيد صدايي خشک:

استخوان مرده مي لغزد درون گور.

ديرگاهي است در اين تنهايي

رنگ خاموشي در طرح لب است.

بانگي از دور مرا مي خواند،

ليک پاهايم در قير شب است.
سهراب سپهري

[گل]