چقدر آئينه تاريک است!
چقدر گم شده بودم،
چقدر بي حاصل!
چقدر باور باران مرا نباريده است!
چقدر دور شدم از اشاره ي خورشيد،
چقدر وسعت يک خانه کوچکم کرده است!!
کجا تمام شدم از عبور نيلوفر؟؟
کجا شکفتن دل آخرين نفس را زد؟؟
چراغ در کف من بود!
چگونه سرعت ماشين مرا ز من دزديد؟؟
چگونه هيچ نگفتم؟؟
چگونه تن دادم؟؟؟
چقدر شيوه ي خواهش مچاله ام کرده است!!!!
چقدر فاصله دارم من از شکوه درخت!!
و رد پاي من از سمت باغ پيدا نيست!!
و چشم هاي من از اضطراب گنجشکان چقدر فاصله دارد!!
چقدر بيگانه است!!
هميشه عاطفه مي ترسيد،
چفدر سفره ي تزوير رنگ در رنگ است!!...