کي شود در ندبه هاي جمعه پيدايت کنم / گوشه اي تنها نشينم تا تماشايت کنم

مينويسم روي هر گل نام زيباي تو را / تا که شايد اين شب جمعه ملاقاتت کنم . . .

اللهم عجل لوليک الفرج

مردم ديده به هر سو نگرانند هنوز / چشم در راه تو صاحبنظرانند هنوز

از هجر تو طبيعت ما گريه مي کند / چشم تمام آينه ها گريه مي کند

چشم انتظار آمدنت شير خواره‌اي است / گهواره‌اي به کرب و بلا گريه مي کند . . .

يا مهدي

يا اين دل شکستة ما را صبور کن / يا لا أقل به خاطر زينب ظهور کن

بازهم - صحبت فرداست قرارِ ما ها / بازهم - خير نديديم از اين فردا ها

چقدر پاي همين وعده ي تو پيرشدند / جگر "مادر ها " موي سر "بابا ها "

يا مهدي ادرکني

از ميان اشک ها خنديده مي آيد کسي / خواب بيداري ما را ديده مي آيد کسي

با ترنم با ترانه با سروش سبز آب / از گلوي بيشه خشکيده مي آيد کسي . . .

اللهم عجل لوليک الفرج

در اضطراب چه شب‌ها که صبح شان گم شد / چه روزها که گرفتار روز هـفتم شد

چه قدر هفته پر از شنبه شد، به جمعه رسيد / و جمعه روز تـفرّج براي مردم شد