حضرت رقيه(س)-مدح
او سفير نهضت کرب و بلاست
پنجه هاي کوچکش مشکل گشاست
ناز او را عمه جانش مي خرد
خند? او از حسين دل مي برد
طفل اما بر بزرگي فاطمه ست
پار? قلب حسين فاطمه ست
طفل اما مثل زينب شير بود
گرچه کودک بود اما پير بود
يک سه ساله دختر اما عالمه
صورتش سيب دو نيم فاطمه
طفل اما نور چشمان حسين
ذکر لالاييش قرآن حسين
طفل اما کوه رنج و درد بود
دختري کوچک وليکن مرد بود
آسمان مبهوت طنازي اوست
حضرت عباس همبازي اوست
دست زينب شانه بر مويش زده
شاه عالم بوسه بر رويش زده
درد عالم را مداوا مي کند
با نگاهش کار عيسي مي کند !
ماوراي درک و عقل اين و آن
عمه ي با غيرت صاحب زمان
من فداي نام دلجويش شوم
کاش روزي زائر کويش شوم...
ميلاد دردانه اباعبدالله حضرت رقيه(س) برشما مبارک
******
مجمع زينبيون اهل بيت اهواز
بيت آيت الله موسوي
zeynabiyooneahlebeyt.blogfa.com