آقا اجازه ، دل زده ام از تمام شهر
بي تو دلم گرفته از اين ازدحام شهر
آقا اجازه ، دست خودم نيست خسته ام
در درس عشق من صف آخر نشسته ام
در اين کلاس ، عاطفه معنا نمي دهد
اينجا کسي به پاي تو برپا نمي دهد
يعني نمي شود که ببينم سحر رسيد ؟
درس غريب غيبت کبري به سر رسيد
آقا اجازه ، بغض گرفته گلويمان
آنقدر رد شديم که رفت آبرويمان
استاد عشق ! صاحب عالم ! گل بهشت!
بايد که مشق نام تو را تا ابد نوشت
يک روز ميرسد که بگويند ز آسمان
آن مرد آمده است ، کجائيد عاشقان ؟
آن مرد آمده است که باران عطا کند
تا اين کوير غم زده را کربلا کند
آقا اجازه ، مادر پهلو شکسته ات
آيا شود که گوشه چشمي به ما کند ؟
اللهم عجل لوليک الفرج

اگر طلب دشمن هستي خود را از دوستانت برتر بدان
ولي اگر دوست مي‌خواهي بگذار دوستانت خود را از تو برتر بدانند . . .
(ديل کارنگي)

چشم آلوده کجا ديدن دلدار کجا ؟
دل سرگشته کجا وصف رخ يار کجا ؟
قصه عشق من و زلف تو گفتن دارد
نرگس مست کجاهمدمي خار کجا؟
سر عاشق شدم لطف طبيبانه توست
ورنه عشق تو کجا اين دل بيمار کجا
هر که را تو بپسندي بشود خادم تو
خدمت عشق کجا نوکر سربار کجا؟
کاش در نافله ات نام مرا هم ببري
که دعاي تو کجا عبد گنه کار کجا
اللهم عجل المولانا المظلوم الفرج

سلام.
يادمان باشد شايد شبي آنچنان آرام گرفتيم که ديدار صبح فردا ممکن نشود، پس به اميد فرداها محبت هايمان را ذخيره نکنيم.

سلام

امام على عليه‏ السلام فرمودند:

«جَليسُ الخَيرِ نِعمَةٌ، جَليسُ الشَّرِّ نِقمَةٌ»

همنشين خوب نعمت و همنشين بد، بلا و مصيبت است.
غررالحكم، ح4719 و 4720