به نماز بست قامت، كه نهد به عرش پا را
به خدا على نبيند، به نماز جز خدا را

چو بگفت نام الله و ادا نموده اكبر
بگرفت هيبت حق همه ملك ما سوى را

نبود زسجده خوشتر، به خدا قسم على را
كه خداى مى‏پسندد، به سجود او دعا را

به نماز آخرينش چه گذشت، من ندانم
كه نداى دعوت آمد شه ملك هل اتى را

چه گذشت يا رب آن دم به دل غمين زينب
چو بديد غرقه در خون، سر و روى مرتضى را