اما دوتكه سنگ هيچگاه با هم يكي نمي شوند. پس هر چه سخت تر و قالبي تر باشيم ، فهم ديگران برايمان مشكل تر و در نتيجه امکان بزرگتر شدنمان نيز كاهش مي يابد. آب در عين نرمي و لطافت در مقايسه با سنگ به مراتب سر سخت تر و در رسيدن به هدف خود لجوجتر و مصمم تر است. سنگ ، پشت اولين مانع جدي مي ايستد. اما آب راه خود را به سمت دريا مي يابد. در زندگي معناي واقعي سرسختي ، استواري و مصمم بودن را در دل نرمي و گذشت بايد جستجو كرد. گاهي لازم است كوتاه بيايي گاهي نميتوان بخشيد و گذشت اما مي توان چشمان را بست و عبور کرد. گاهي مجبور مي شوي ناديده بگيري گاهي نگاهت را به سمت ديگر بدوز که نبيني. ولي با آگاهي و شناخت
بخشيدن را خواهي آموخت
