اي شهيدان!

ما بعد از شما هيچ نكرديم!!!
لباس هاي خاكي تان را در ميدان هاي مين
و لابه لاي سيم خاردارها رها كرديم
عهدمان را شكستيم
و دعاي عهد را فراموش كرديم
زمان ندبه و سمات را گم كرديم.
شربت هاي صلواتي را با نسيان بر زمين ريختيم و به عطش خنديديم.
بر تصاوير نوراني تان روي ديوارهاي شهر رنگ غفلت پاشيديم و پوستر تبليغاتي نصب كرديم.
تاول شيميايي را از ياد برديم و غيرت ها را به بهايي اندك فروختيم...
عشق را به بازي گرفتيم و از خونهايتان به راحتي گذشتيم...
اما باز هم اميدي هست!!!
آري ! تا ولايت هست هنوز اميد داريم...