مولاي رازهاي سر به مُهر!
اعتراف مي‌کنم؛ اگر به اندازه قطره‌اي از باران عاشقت بوديم، همان هزار سال پيش مي‌آمدي. مهربانا! مگذار تسبيح نگاه‌مان از فرط جدايي دانه‌دانه شود...
[گل] سلام عليکم. ممنونم از حضور و نظر ارزشمند شما. روز جمعه براي منتظران روز بغض و آه و انتظار است و منتظرين واقعي مانند کسي که مسافري را در سفر دارند و چشم به در بوده بدون اينکه از زمان رسيدن او اطلاعي داشته باشند و به همين خاطر مضطرب و نگراني شديد داشته و حال و حوصله درست و حسابي و هم صحبتي با ديگران را نداشته و مدام زنگ تلفن و يا زنگ در خانه را انتظار مي کشند...و آقا جان به جان مادرت فاطمه اين کلمات را با اين حال و احساس نوشتم و اميد واثق دارم که بيايي و ما را محضور ببيني نه مدفون در خاک.[گل]