طَبيــــب را خَـــــبر کـــُنيد

به ياد آوَردم

ياد آن روز تَـــــلخ

آن بَدرَ قــــه

پشــــت قــَـدم هايَــــش را کاسه چَشــــــمانم خيس کــَـرده

به ياد آوردَم که از اَزل ديوانـــــه بــــوده

نميدانـَــم ديوانه ي کــُـــدام ديوانه بـــــودم

که مــَـرا گوشـــــه نِشين اين ويــــــرانه کرد

نَه نَه مَن تـــــــنها خود را فَرامـــوش کرده ام

او هَميشه هســـــت

هَمين جا کنــــار مَن در خاطـــــــــراتم...