موقع عمليات که مي شد هرکه هرچه داشت حاتم بخشي مي کرد.

بعضي هم سفارش مي کردند که بعد از خودشان اين لوازم چه طور بين

دوستان تقسيم بشود.

برادري بود که شب عمليات قبل از حرکت گفت:

«گوش کنيد، مي خواهم وصيت کنم.» بعد با صداي بلند بيان کرد:

اگر شهيد شدم پوتين هايم براي فلاني،

زيرپوشم براي تو ، ساعتم براي کسي که هميشه با من لج بود

و بالآخره روحم براي خدا و جسمم براي حسين (ع)