سلام بر آنهايي که از همه چيز گذشتند تا ما به هر چه ميخواهيم برسيم سلام بر آنهايي که قامت راست کردند تا قامت ما خم نشود سلام بر آنهايي که به نفس افتادند تا ما از نفس نيافتيم سلام بر آنهايي که رفتند تا ما بمانيم سلام بر مردان خدا

مراقب باش بعضي حرف ها فقط قابل بخشش هستند نه فراموش شدن

سلام دوست من

سلام
دوست ميدارم که با خويشان خود بيگانه باشم
همدم عقلم چرا همصحبت ديوانه باشم
دل به هر کس کي سپارم من در دلها مقيم
تا نتوانم شمع مجلس شد چرا پروانه باشم
آزمودم آشنايان را فغان از آشنايي
آرزومندم که با هر آشنا بيگانه باشم
مرغ خوشخوانم وگر در حلقه زاغان نشينم
کي توانم لحظه اي در نغمه مستانه باشم
مردمي گم شد ميان آشنايان از تو پرسم
با چنين نامردمان بيگانه باشم يا نباشم
......................................... مهدي سهيلي

.

بار ديگر لاله ها از خاک روئيدن گرفت

غنچه، پيراهن شکاف انداخت، خنديدن گرفت

نغمه داوود ير دادند مرغان چمن

عطر گل در کوچه هاي شهرپيچيدن گرفت . . .

خوشا آنان که با عزت ز گيتي / بساط خويش برچيدند و رفتند

ز کالاهاي اين آشفته بازار / شهادت را پسنديدند و رفتند . . .

.

خوشا آنان که جانان مي شناسند / طريق عشق و ايمان مي شناسند

بسي گفتيم و گفتند از شهيدان / شهيدان را شهيدان مي شناسند . . .