كاش مي‌شد واژه‌ها را شست و انتظار را تفسير کرد ولي افسوس ...


آقا جان!
حيف نيست ماه شب چهارده پشت ابرهاي تيره و پاره پاره پنهان بماند؟ حيف نيست ديده را شوق وصال باشد ولي فروغ ديده نباشد؟!



به اميد روزي که متن تمام نوشته هايمان يک جمله باشد و آن:

مهدي آمد