دل پژمرده‌ي ما پير شده

به ولايت ز جهان سير شديم

دل هر شيعه، به زنجير شده

ما به روي مه تو دل بستيم

غم ما ناله‌ي شبگير شده

کم شد تاب و توان دل ما

غم تو درد نفسگير شده

چشم ما منتظر روي گل است

گرچه در حسرت تو پير شده

شيعيانت به خدا غم دارند

ز چه رو اين همه تأخير شده؟

مگر از کرده‌ي ما دلگيري؟

که چنين ديدن تو دير شده

ما زجان منتظر خورشيديم

نوبت صيحه‌ي تکبير شده

دل ما پر ز غم اين درد است

خون‌چکان چون لب شمشير شده

از چه رو روي نهان مي‌داري؟

غم ما قصه‌ي تقدير شده

کي شود محو جمالت گرديم؟