هنوز پر از وضويم من... به قداست بي نظيرت سوگند، نگاهم براي دوري ات بارانيست. خيس خيس... سجاده ام پر از مريم شده و کمي از عطر گل انبيا، تمام مرا معطر کرده است. به بزرگي ات قيام کرده ام و دستانم پر از قنوت است. به رکوع که رسـيـدم نشــانـت خـواهـم داد تـرسـم را... اين که چقدر از زمان بـــي حضـورت مي ترسم. گلدان شمعداني ها را با چند شاخه گل نرگس کنار پنجره گذاشته ام... پنجره ها بازند... و هيچ پرده اي مانع رسيدن نور نيست... با همان روشنائي بي ريايت چراغاني مان کن.

جمعه تا جمعه... لحظه به لحظه... ظهورت را چشم به راهيم....

قرص کامل ماه ... از آسمان طلوع کن...