مهتاب ما کجا ماند اي آسمان خالي/اميدوارمان کن با شوغ يک وصالي
اين تيره ابر هارا از آسمان برون کن/شايد که باز بينيم از ماه مان هلالي
چشمانمان پر از اشک از از عشق ديدن او/اما دچار وهميم در اين شب خيالي
پنداشته ايم ماه است دلدار غايب ما/ازاو خبر نباشد هرگز در اين حوالي
از اين خبر نداريم او مهر آسمان است/از پشت ابرها هم ازاو رسد زلالي..