مريز آبروي سرازير ما را

به ما بازده نان و انجير ما را

خدايا اگر دستبند تجمّل

نمي‌بست دست كمانگير ما را

كسي تا قيامت نمي‌كرد پيدا

از آن گوشه كهكشان تير ما را

ولي خسته بوديم و ياران همدل

به ناني گرفتند شمشير ما را

ولي خسته بوديم و مي‌برد توفان

تمام شكوه اساطير ما را

طلا را كه مس كرد، ديگر ندانم

چه خاصيتي بود اكسير ما را