شنيدهام که بارها و بارها، الفباي وفا و ادب را حرف به حرف، به گوش عبّاست هجي کردي. حالا گر ماه بني هاشم، خداي ادب باشد عجيب نيست؟!
آموزگار عشق و ارادت! اي بانوي شرافت و ادب! کرامت تو را مي شود و مي‌توان در آيينه عباست ديد وقتي كه دست رد به امان نامه هم قبيله‌هايش زد و فرياد كشيد، مگر مي‌شود پسر ام البنين امان داشته باشد و پسر فاطمه زهرا عليهاالسلام زير تيغ بماند؟
مرحبا به مادريت، اي مادر ادب! که به نوباوگان خويش فرمودي: از سر ادب. به گل‌هاي زهرا عليهاالسلام ، «آقا و مولا» خطاب کنند، نه «برادر». خدا تو را رحمت کند.
چهار ستون پيکر تو ـ «عباس، جعفر، عثمان و عبدالله» ـ قطعه قطعه شد، امّا ايمان تو استوار ماند و قلب تو قرص‌تر از ماه شب‌هاي مدينه!
