ميلادش تولد بهاراست ؛ تولد آب است و تولد هر چه پاکي و زلالي .

ميلادش از هر سو رحمت است. از آن جهت که ادامه ي راه انبياست.

فاطمه ( س) امتداد راه انبياست. اگر او نبود، طريق انبيا ابتر مي ماند و اين سلسله ي پيوسته به بن بست مي رسيد.

فاطمه ، فاطمه ناميده شد؛ چون از هر زشتي و پليدي بري بود و ناپاکي در او راه نداشت؛ هر چه بود، عصمت بود و عفاف و پاکي .

فاطمه آن گونه بود که هر گاه پيامبر (ص) او را مي ديد ، تسکين مي يافت و او هميشه با يک سبد شکوفه ي لبخند به استقبال پدر مي رفت.

فاطمه در خانه ي همسر نيز چنين بود؛ آن سان که علي و فاطمه شايسته ترين زوج جهان بودند.

خانه گلي فاطمه پناهگاه مسکينان و فقيران بود. هر حاجتمندي که از همه جا نااميد مي شد، رو به خانه فاطمه مي آورد و با دست پر باز مي گشت.

صفات فاطمه (س) آن چنان آسماني است که خداوند در قرآن او را که همراه با همسر و فرزندانش سه شب متوالي غذاي افطار خود را به فقرا مي بخشند، اين گونه مي ستايد: و يُطعِمونَ الطعامَ عَلي حُِبّهِ مِسکيناً و يَتيماً و اسيراً ( سوره دهر ، آيه 8 )

فاطمه صفات و خصلت هايي را که از پدر به ارث برده است ، همان گونه نيز به ارث مي گذارد؛ و چنين است که فرزندان او بهترين انسان هاي روي زمين هستند.

و از اين روست که خداوند بر پيامبر (ص) به سبب اعطاي فاطمه ( س) منت مي نهد و او را به شکر گزاري فرا مي خواند و مي فرمايد : " انا اَعطيناکَ الکَوثر فَصَّل لِربِّک وَانحر اِن شانِئکَ هُوالَابتَر . ( سوره کوثر)

ميلاد گل سر سبد آفرينش ، حضرت فاطمه (س) بر همه عاشقان خاندان عصمت و طهارت ، مبارک باد.