خطبه 202 نهج البلاغه ، مولا علي (عليه السلام)در سوگ حضرت فاطمه(سلام الله عليها)

از سخنان امام علي عليه السلام است روايت شده که امام (ع) درکنار قبر فاطمه (عليهاالسلام) سيده زنان عالم به هنگام دفن او فرموده و گويا با پيامبر(ص) نجوا مي کند:

اي رسول خدا (صلي الله عليه و آله و سلم)، سلام از جانب من و دخترت که هم اکنون در جوارت فرودآمده و به سرعت به تو ملحق شده است ، اي پيامبر از فراق دختر برگزيده و پاکت، پيمانه صبرم لبريز شده و طاقتم از دست رفته اما پس از روبروشدن با مرگ و رحلت تو هرمصيبتي به من برسد کوچک است [فراموش نمي کنم] با دست خود تو را در ميان قبر قرار دادم و هنگام رحلتت سرت برسينه ام بود که قبض روح شدي فانا لله و انا اليه راجعون : ما از آن خدائيم و به سوي او بازمي گرديم ...

التماس دعا
همچنان از منتظرانم ...

دل خورشيد محک داشت؟ نداشت! / يا به او آينه شک داشت؟ نداشت!/ آسماني که فلک مي بخشيد احتياجي به فدک داشت؟ نداشت!/ غير ديوار و در و آوارش ، شانه ي وحي کمک داشت؟ نداشت!/ مردم شهر به هم مي گفتند در اين خانه ترک داشت؟ نداشت!/ شب شد و آينه ي ماه شکست! دست اين مرد نمک داشت؟ نداشت!/ تو بپرس از دل پرخون غمت! چهره ي ياس کتک داشت؟ نداشت! نداشت! نداشت...!/

ايام فاطميه بر شما بزرگوار تسليت باد.