ديده بيدار من ديده بيدار تو
عمر گذشت و نشد فرصت ديدار تو
در به درم اي طبيب چاره دردم بجوي
هست فقط دست تو داروي بيمار تو
روز به شب، شب به روز،طي کنم اما هنوز
نيست مرا حظي از جلوه رخسار تو
طبع بلندت منيع جاه و جلالت رفيع
ديده مدهوش عقل در عجب از کار تو
نامه سيه دل خراب واي ز روز حساب
گو چه دهد در جواب،عبد گنهکار تو
ره به سما مي بري بوي خدا مي دهي
ياس فرح بخش من اي گل و من خار تو
کم بنشين با رقيب اين عمل از تو عجيب
منفعلم گر چه از رحمت سرشار تو
کوي تو دارالشفا خواجه مُلک وفا
هر چه کني حکم کن اين تو و دادار تو