کساني هستند که از خودمان مي رنجانيم؛

مثل ساعت هايي که صبح، دلسوزانه زنگ مي زنند؛

و در ميانِ خواب و بيداري، بر سرشان مي کوبيم؛

بعد مي فهميم که خيلي دير شده ...!

شکوه آرزو را
بازگو کن
ندار از هيچ کس باکي ،هراسي
به هر چيزي نميخواهي
بگو نه
اگر راه رهايي زير سنگ است
تمام کوه ها را زيرو رو کن
وگر بشکست جام آرزويت
تلاطمهاي دريا را
سبو کن ژاله اصفهاني

بشکفد بار دگر لاله رنگين مراد
غنچه سرخ فرو بسته دل باز شود
من نگويم که بهاري که گذشت آيد باز
روزگاري که به سر آمده آغاز شود
روزگار دگري هست و بهاران دگر
شاد بودن هنر است ، شاد کردن هنري والاتر
ليک هرگز نپسنديم به خويش
که چو يک شکلک بي جان شب و روز
بي خبر از همه خندان باشيم
بي غمي عيب بزرگي است که دور از ما باد
کاشکي آينه اي بود درون بين که در آن خويش را مي ديديم
آنچه پنهان بود از آينه ها مي ديديم
مي شديم آگه از آن نيروي پاکيزه نهاد
که به ما زيستن آموزد و جاويد شدن
پيک پيروزي و اميد شدن
شاد بودن هنر است گر به شادي تو دلهاي دگر باشد شاد

زندگي صحنه ي يکتاي هنرمندي ماست
هر کسي نغمه ي خود خواند و از صحنه رود
صحنه پيوسته به جاست.
خرم آن نغمه که مردم بسپارند به ياد. ژاله اصفهاني

بخت از آن کسي ست
که به کشتي برود
و به دريا بزند
دل به امواج خطر بسپارد
و بخواهد چيزي را کشف کند
و بداند که جهان
پر از آيات خداست... مجتبي كاشاني

اين همه انقلاب انقلاب ميکنين آخر سر رايتون روحانيه؟؟؟

جمعه يعني يک غروب وعده دار / وعده ترميم قلب ياس زار<\/h4>

جمعه يعني مادر چشم انتظار / درهواي ديدن روي نگار<\/h4>

جمعه يعني يه سماء دلواپسي / مي شود مولا به داد ما رسي . . . ؟<\/h4>

بعد از هر بحث و بگو مگويي ، اوني که اول معذرت خواهي‌ کنه ، شجاع ترينه …
اوني که اول ميبخشه ، قوي ترينه …
و اوني که زودتر فراموش ميکنه ، خوشبخت ترينه …