خواهم ز خــــدا که پاکِ پاکم بکند
در مکتب عـشــــق سيـــنه چـــــاکم بکند
در خيل مَـلــَـــک ناز کنم گر که خـــــدا
زير قدم رقيــــــــــــــــــــــه خـــاکم بکند
يا رقيه ادرکنا

عَنِ النَّبِي- صلي الله عليه و آله - قال: كُلُّ عَيْنٍ باكِيَةٌ يَوْمَ الْقِيامةِ إِلّا ثلاتَ أعْيُنٍ: عَيْنٌ بَكَتْ مِنْ خَشْيَةِ اللهِ وَ عَيْنٌ غَضَّتْ مِنْ مَحارِمِ اللهِ وَ عَيْنٌ باتَتْ ساهِرَةً فِي سَبيلِ اللهِ.
پيامبر اكرم - صلي الله عليه و آله - فرمودند: همه چشمها در قيامت گريانند، جز سه چشم: چشمي كه در دنيا از خوف خدا بگريد و چشمي كه از نگاه حرام خودداري كند و چشمي كه به خاطر نگهباني در راه خدا بيدار بماند.
«نور الثقلين، ج 3، ص 583»

شهيد غلامعلي پيچك در بخشي از وصيتنامه خود نوشته است:

"جنازه مرا بر روي مين ها بيندازيد، تا منافقين فکر نکنند، ما در راه خدا از جنازه‌مان دريغ داريم،

به دامادي دو ماهه من ننگريد، دامادي بزرگي در پيش داريم."

سلاااااااااااام
وب جالبي داريد خوشحال ميشم به منم سري بزنيد
http://kho0odajo0onam.mihanblog.com/

زندگي آرام است، مثل آرامش يک خواب بلند

زندگي شيرين است، مثل شيريني يک روز قشنگ

زندگي رويايي است، مثل روياي ِيکي کودک ناز

زندگي زيبايي است، مثل زيبايي يک غنچه ي باز

زندگي تک تک اين ساعتهاست،

زندگي چرخش اين عقربه هاست،

زندگي راز دل مادر من.

زندگي پينه ي دست پدر است،

زندگي مثل زمان در گذر

طلوع مي‌کند آن آفتاب پنهاني
ز سمت مشرق جغرافياي عرفاني
دوباره پلک دلم مي‌پرد نشانه چيست
شنيده‌ام که مي‌آيد کسي به مهماني
کسي که سبزتر از هزار بار بهار
کسي شگفت کسي آن چنان که مي‌داني
قيصر امين پور

دارند سينه بر در و ديوار مي زنند
گنجشكهاي خسته تو را جار مي زنند

ديريست رنگ و روز درختان پريده است
بي مايگان تبر به سپيدار مي زنند

خطي به روي نام اقاقي كشيده و ...
حتي به روي پنجره افسار مي زنند

حالا شناسنامه من درد مي كند
مي نالم و دوباره به من خار مي زنند

مي نالم از دل خودم و خارهاي پست ...
آنها كه زخم و طعنه بسيار مي زنند

اينگونه است كه نفسم درد مي كند
انگار جسم و روح مرا دار مي زنند

آقا ... بيا كه آينه هاي شكسته دل
بي شك بدون روي تو زنگار مي زنند

آقا بيا ! در دست ها باز آسمان روئيده است
گلواژه سبز دعا تا كهكشان روئيده است

عطر خيال آبيت در ذهن ها جاري شده
تصوير شوق ديدنت در چشم مان روئيده است

با تابش پنهانيت در وسعت آئينه ها
آن سوي باور تا خدا رنگين كمان روئيده است

پژواك نام گرم تو پاييز را تبخير كرد
بر روي لب ها نام سبزت جاودان روئيده است

در ذهن انگشتان من بوي حضورت مي وزد
احساس دركت خوب من ! تا بيكران روئيده است

از چهره آئينه ها پاييز پيري مي چكد
اما ز ميلاد جهان عشقت جوان روئيده است

يكباره خيست مي شوم اي آبشار عاطفه !
حتي غزل با نام تو سبز و روان روئيده است

ارزش قلب به عشق و ارزش سخن به صداقت .

ارزش چشم به پاکي و ارزش دست به ياري .

ارزش قدم به برداشتن و ارزش دوست به وفاي اوست

خدا کند که بهار رسيدنش برسد

شب تولد چشمان روشنش برسد

چو گرد بر سر راهش نشسته ام شب و روز

به اين اميد که دستم به دامنش برسد

هزار دست پر از خواهشند و گوش به زنگ

که آن انارترين روز چيدنش برسد

چه سالها که درين دشت ، خوشه چين ماندم

که دست خالي شوقم به خرمنش برسد

بر اين مشام و بر اين جان چه ميشود يارب!

نسيمي از چمنش بويي از تنش برسد

خداي من دل چشم انتظار من تا چند

به دور دست فلک بانگ شيونش برسد؟

چقدر بر لب اين جاده منتظر ماندن؟

خدا کند که از آن دور توسنش برسد

يک روز مي افتد ؛

آن اتفاق خوب را مي گويم ...

من به افتادني که برخاستن اوست ايمان دارم ؛

هر لحظه ، هر روز ، هر جمعه ...

السلام عليک يا صاحب الزمان

وب قشنگي دارين.اگه دوست داشتين مي تونين به ماهم سربزنين.خوشحال ميشيم....