زمين دلتنگ و مهدى بيقرار است‏

فلك شيدا، پريشان روزگار است‏

دلا، آدينه شد، دلبر نيامد
غروب انتظارم سر نيامد



همه دلها پر از آه و غم و درد
همه آلاله‏ها پژمرده و زرد

نفس‏ها خسته و در دل خموشند
فغانها بى‏صدا و پرخروشند

نه رنگى از عدالت، نى از صداقت‏
در و ديوار دارد نقش ظلمت‏

شده پرپر گل مهر و محبّت‏
همه دلها شده سرشار نفرت

شده شام يتيمان، ناله و اشك‏
برد هركس به كاخ ديگرى رشك‏

شده پژمرده غنچه در چمنزار
بگشت آواره گل در كوى گلزار

نشسته ديو بر دلهاى خفته‏
همه جا بذر نوميدى شكفته‏

زده زنگار بر آئين و مذهب‏
دمى، رويى ز شادي نيست يا رب‏

به اشك چشم و مهر و ماه، سوگند
به آه و ناله دلهاى دربند

اگر نرگس ز هجرت زار زار است‏
شقايق تا قيامت داغدار است‏