از صفاي ضريح دم نزنيد

حرفي از بيرق و علم نزنيد

گريه هاي بلند ممنوع است
...
روضه كه هيچ سينه هم نزنيد

كربلا رفته ها كنار بقيع

حرفي از صحن و از حرم نزنيد

زائري خسته ام نگهبانان

به خدا زود مي روم نزنيد

زائري داد زد كه نا مردان

تازيانه به مادرم نزنيد

سلام

خيلي زيبا بود ...

خدا خيرتان دهد

ممنون که خبر کردين

ماتم گرفت حال و هواي مدينه را
پوشيد کعبه رخت عزاي مدينه را

خاکم به سر که دست اجل تيشه بر گرفت
وز پا فکند نخل رساي مدينه را

رکن علي شکست ز فقدان مصطفي
در برگرفت خاک، صفاي مدينه را

زين غم که در محاق نهان ماه يثرب است
ابر عزا گرفت فضاي مدينه را

اي دل بيا چو(شاخه حنانه) ناله کن
بنگر به ناله ارض و سماي مدينه را

آدم گريست تا که ملائک به روي دست
بردند سوي سدره هماي مدينه را

جسم نبي سه روز زمين ماند و آسمان
سايه فکند کرب و بلاي مدينه را

بر بام بيت وحي برافراشت دست کفر
از دود درب خانه لواي مدينه را

دردا که جاي تسليت از کين عدو شکست
آيينه رسول نماي مدينه را

دردا که دشمنان جلوي چشم فاطمه
بستند دست عقده گشاي مدينه را

تسکين شود مگر، دل زهرا در اين عزا
بسرود (رستگار) عزاي مدينه را

سلام. عرض تسليت. التماس دعا.

مهدي و مولاي ما امشب سه جا دارد عزا

گاه گويد مصطفي گه مجتبي گاهي رضا

مادرش بنت الهدي هم با پسر هم ناله است

يا ابا گويد سِوا و يا رضا، يا مجتبي

زينب زهرا هم از اين غم همي بر سر زند

داغ اينها دارد و داغ حسين امّا جدا

ديده با چشمان خود در طشت خونينِ حسن

پاره هاي جانِ سبطِ اکبر آن شمس الضّحي

جان به قربان تو اي مظلوم عالم اي حسن

نور چشم فاطمه آن زاده ي بدرالدّجي

هجرت منادي توحيد، پيامبر مهرباني، محمد مصطفي(ص) و

شهادت امامان غريب، امام حسن مجتبي(ع) و امام رضا(ع) تسليت باد.