مَرَّ اَخى عيسى عليه السلام بِمَدينَةٍ فَاِذا وُجُوهُهُم صُفرٌ وَ عُيونُهُم زُرقٌ فَشَكَوا اِلَيهِ ما بِهِم مِنَ العِلَلِ. فَقالَ: دَواؤُكُم مَعَكُم، اَنتُم اِذا اَكَلتُمُ اللَّحمَ طَبَختُموهُ غَيرَ مَغسولٍ، وَ لَيسَ يَخرُجُ شَىْءٌ مِنَ الدُّنيا اِلاّ بِجَنابَةٍ. فَغَسَلُوا بَعدَ ذلِكَ لُحومَهُم فَذَهَبَت اَمراضُهُم ؛
برادرم عيسى، از شهرى عبور كرد و ديد كه مردمش رنگ چهره هايشان زرد و چشم هايشان كبود است. آنان از بيمارى هايى كه داشتند، نزد وى اظهار ناراحتى كردند. عيسى عليه السلام گفت: درمانتان همراهتان است. شما هنگامى كه گوشت مى خوريد، آن را ناشسته مى پزيد، در حالى كه هيچ چيزى بدون نوعى جنابت از دنيا نمى رود. از آن پس، گوشتهاى مصرفى خود را شستند و در نتيجه بيمارى هايشان از ميان رفت.
لا يَدلُكَنَّ رِجلَيهِ بِالخَزَفِ، فَاِنَّهُ يورِثُ الجُذامَ؛
مبادا كسى (در حمام) پاى خود را سفال (سنگ پا) بكشد، زيرا اين كار جذام مى آورد.
بَيتُ الشَّياطينِ مِن بُيوتِكُم بَيتُ العَنكَبوتِ؛
خانه هاى عنكبوتى كه در اتاقهاى شماست، لانه شياطين است.
خُذ مِن شارِبـِكَ وَ اَظفارِكَ فى كُلِّ جُمُعَةٍ فَاِن لَم يَكُن فيها شَىْءٌ فَحُكَّها لا يُصيبُكَ جُنونٌ وَ لا جُذامٌ وَ لا بَرَصٌ؛
در هر جمعه، اندكى از سبيل و ناخنهاى خود را بگير، و اگر هم چيزى وجود نداشته باشد، آن را (كمى) بساى، [كه در اين صورت] ديوانگى، جذام و پيسى به تو نمى رسد.
اَلوُضوءُ قَبلَ الطَّعامِ يَنفِى الفَقرَ، وَ بَعدَهُ يَنفِى الهَمَّ وَ يُصَحِّحُ البَصَرَ؛
شستن دست قبل از غذا، فقر را و پس از غذا، غم و اندوه را برطرف مى كند و به چشم سلامتى مى بخشد.
لِيُبالِغ اَحَدُكُم فِى المَضمَضَةِ وَ ا لستِنشاقِ، فَاِنَّهُ غُفرانٌ لَكُم وَ مَنفَرَةٌ لِلشَّيطانِ؛
سزاوار است هر يك از شما در دهان و بينى زياد آب بچرخاند، چرا كه اين كار، مايه آمرزش شما و گريزِ شيطان است.
ما لى اَراكُم تَدخُلونَ عَلَىَّ قُلحَا مُرغا؟ ما لَكُم لا تَستاكونَ؟
شما را چه شده است وقتى بر من وارد مى شويد، مى بينمتان كه دندانهايتان جرم گرفته و زرد و موهايتان ژوليده است. چرا مسواك نمى زنيد.
تَنَظَّفوا بِالماءِ مِنَ النَّتنِ الرِّيحِ الَّذى يُتَأَذّى بِهِ وَ تَعَهَّدوا اَنفُسَكُم، فَاِنَّ اللّهَ عَزَّوَجَلَّ يُبغِضُ مِن عِبادِهِ القاذورَةَ الَّذى يَتَاَنَّفُ بِهِ مَن جَلَسَ اِلَيهِ؛
خودتان را با آب، از بوى بدى كه ديگران را آزار مى دهد، پاك كنيد و اين كار را پيوسته انجام دهيد؛چرا كه خداوند، از بنده آلوده اى كه هر كس با او بنشيند، بينى اش را از [بوى بد] وى مى گيرد، نفرت دارد.
لا تُؤووا التُّرابَ خَلفَ البابِ، فَاِنَّهُ مأوَى الشَّيطانِ؛
زباله را پشت در (حياط) جمع نكنيد، زيرا كه لانه شيطان مى شود.
غَسلُ الناءِ وَ كَسحُ الفِناءِ، مَجلَبَةٌ لِلرِّزقِ؛
شستن ظرف و جارو زدن جلو در منزل، باعث جلب روزى مى شود.
مِن اَخلاقِ الانبياءِ التَّنَظُّفُ؛
پاكيزگى از اخلاق پيامبران است.
اِنَّ لِكُلِّ ثَمَرَةٍ سَمّا فَاِذا اَتَيتُم بِها فَمَسّوها بِالماءِ أو اَغمِسوها فِى الماءِ؛
هر ميوه اى سمّى دارد، هرگاه ميوه به دستتان رسيد، آن را با آب بشوييد و يا در آب فرو بريد.
اَبصَرَ رسول اللّه صلي الله عليه و آله و سلم رَجُلاً شَعثا شَعرُ رَأسِهِ وَ سَخَةً ثيابُهُ، سَيِّئَةً حالُهُ فَقال رسول اللّه صلي الله عليه و آله و سلم : مِن الدّينِ المُتعَةُ وَ اِظهارُ النِّعمَةِ؛
پيامبر خدا صلي الله عليه و آله و سلم مردى را ديدند كه موهاى ژوليده و جامه اى چركين و سر و وضع نامرتّبى داشت، فرمودند: بهره بردن از نعمتهاى خدا و آشكار ساختن نعمت جزء دين است.
كَنسُ البُيوتِ يَنفِى الفَقرَ؛
جارو كردن اتاقها فقر را از بين مى برد.
نَظِّفوا بُيوتَكُم مِن حَوكِ العَنكَبوتِ، فَاِنَّ تَركَهُ فِى البَيتِ يورِثُ الفَقرَ؛
خانه هاى خود را از تار عنكبوت پاك كنيد، زيرا باقى گذاشتن آن در خانه، فقر مى آورد.
