باران!

کاش امشب سرزده مي آمدي

و به وسعت تمام هفته هاي رفته ام بر من مي باريدي.

چترم را بسته ام

در امتداد مه آلود جاده ي دنيا قدم بر مي دارم

و تو ناگهان سکوت مي کني.

باران بر فصل دلشوره هاي کهنه ام ببار

و بشکن سکوتت را...

قاصدک!

آرام بر شانه هاي حسرت بنشين

از گونه هاي سرخش عبور کن

و تا هواي دلواپسي نگاه پنجره را پر نکرده، آرام به کوچه اي سرک بکش

که خاطرات سرخابي ام را در آغوش کشيده

بنگر حيرت عقل را وجرأت عشق را،بگذار عاقلان ما را به ماندن بخوانند راحلان طريق مي دانند که ماندن نيز در رفتن است.

شهيد آويني

سلام دوست بزرگوار

خداوند همه شهداي اسلام رو رحمت کنه مخصوصا شهداي گرانقدر شما رو .

وبلاگ با ارزشي دارين تبريک ميگم