بى اعتنائى و اميد نداشتن بدانچه در دست مردم است بزرگترين توانگرى است.
دلهاى مردم صندوقچه هاى حاكم است، پس آنچه از عدالت و يا ظلم در آنها بگذارد، همان را خواهد ديد.
عدالت را اجرا كن و از زورگويى و ستمگرىبپرهيز زيرا زورگويى مردم را به ترك از وطن وامىدارد، و ستم آنان را به قيام مسلّحانه مىكشاند.
خداوند عزوجل بر پيشوايان عادل واجب كرده كه سطح زندگى خود را با مردم ناتوان برابر كنند تا فقير را، فقرش برآشفته نكند.
همنشين خوب بهتر از تنهايى است و تنهايى بهتر از همنشين بد.
از همنشيني با صاحب منصبان و دنيا پرستان بپرهيزيد که اين همنشيني دين شما را برده و نفاق مي آورد.
مَا لِي أَرَاكُمْ تَدْخُلُونَ عَلَيَّ قُلْحاً مُرْغاً؟ مَا لَكُمْ لَا تَسْتَاكُون؟
شما را چه شده است وقتى بر من وارد مى شويد، مى بينمتان كه دندان هايتان جرم گرفته و زرد و موهايتان ژوليده است. چرا مسواك نمى زنيد.
خَمْسٌ مِنْ سُنَنِ الْمُرْسَلينَ: اَلْحَياءُ وَ الْحِلْمُ وَ الْحِجامَةُ وَ السِّواكُ وَ التَّعَطُّرُ؛
پنج چيز از سنت پيغمبران است: حيا، بردبارى، حجامت كردن، و مسواك و عطر زدن.
همنشين بي خرد مباش که او کار (نابخردانه) خود را براي تو آرايد و دوست دارد تو را چون خود نمايد.
إِذَا استَكتُم فَاستاكوا عَرضا؛
وقتى مسواك مى كنيد از عرض، دندان ها را مسواك بزنيد.
فِى السِّواكِ اِثنَتَا عَشَرَةَ خَصلَةً: مَطهَرَةٌ لِلفَمِ، و مَرضاتٌ لِلرَّبِّ وَ يُبَيِّضُ السنانَ وَ يَذهَبُ بِالحَفَرِ وَ يُقِلُّ البَلغَمَ وَ يُشَهِّى الطَّعامَ وَ يُضاعِفُ الحَسَناتِ وَ تُصابُ بِهِ السُّنَّةُ وَ تَحضُرُهُ المَلائِكَةُ وَ يَشُدُّ اللِّثَةَ وَ هُوَ يَمُرُّ بِطَريقَةِ القُرآنِ وَ رَكعَتَينِ بِسِواكٍ اَحَبُّ اِلَى اللّه عَز َّوَ جَلَّ مِن سَبعينَ رَكعَةً بِغَيرِ سِواكٍ؛
پيامبر صلى الله عليه و آله : مسواك زدن دوازده فايده دارد: دهان را پاكيزه، خداوند را خشنود، دندان ها را سفيد، جرم دندان ها را پاك، بلغم را كم، غذا را مطبوع، حسنات را چندين برابر مى كند، به سنت عمل مى شود، فرشتگان حضور پيدا مى كنند، لثه محكم مى شود، بر گذرگاه تلاوت قرآن مى گذرد و دو ركعت نماز با مسواك، نزد خداوند محبوب تر است از هفتاد ركعت نماز بى مسواك.
شَكَتِ الكَعبَةُ اِلَى اللّه ما تَلقى مِن اَنفاسِ المُشرِكينَ، فَاَوحَى اللّه اِلَيها: اَن قَرّى يا كَعبَةُ، فَاِنّى اُبدِلُكَ بِهِم قَوما يَتَخَلَّلونَ بِقُضبانِ الشَّجَرِ. فَلَمّا بَعَثَ اللّه مُحَمَّدا صلى الله عليه و آله اَوحى اِلَيهِ مَعَ جَبرَئيلَ بِالسِّواكِ وَالخِلالِ؛
كعبه از زجرى كه از بوى بد نفس هاى مشركين مى كشيد، به درگاه خداوند شكايت نمود، خداوند به آن وحى كرد، تو را مژده باد كه بجاى اينان كسانى را جايگزين مى كنم كه با شاخه هاى درخت خلال مى كنند. هنگامى كه خداوند حضرت محمد صلى الله عليه و آله را مبعوث فرمود، توسط جبرئيل سفارش مسواك و خلال كردن را به او وحى كرد.
نِعمَ السِّواكُ الزَّيتونُ مِن شَجَرَةٍ مُبارَكَةٍ، يُطَيِّبُ الفَمَ وَ يَذهَبُ بِالحَفَرِ، وَ هُوَ سِواكى وَ سِواكُ النبياءِ قَبلى؛
چه خوب مسواكى است زيتون! از درختى پر خير و بركت كه دهان را خوشبو مى كند و جِرم دندان را از ميان مى برد. اين مسواك من و پيامبران پيش از من است.
ما أَدَرتَ عَلَيهِ لِسانَكَ فَأَخرَجتَهُ فَابلَعهُ وَ ما أَخرَجتَهُ بِالخَلالِ فَارمِ بِهِ؛
بعد از غذا زبان را دور دهان بگردان، هرچه با زبان درآمد فرو ببر، و آنچه را با خلال بيرون آوردى از دهان بيرون افكن.
