بُعِثتُ بِمَكارِمِ الأخلاقِ و محاسِنِها

من براى (احياى) مكارم و نيكى‏هاى اخلاقى مبعوث شدم.

أدَّبَني رَبّي بِمَكارِمِ الأخلاقِ.

پروردگارم مرا به فضايل اخلاقى ادب آموخته است.

كانَ صلى‏ الله‏ عليه ‏و ‏آله لا يَجْلِسُ اِلَيهِ اَحَدٌ و هُوَ يُصَلّى اِلاّ خَفَّفَ صَلاتَهُ و اَقْبَلَ عَلَيهِ فَقالَ: اَ لَكَ حاجَةٌ؟ فَاِذا فَرَغَ مِنْ حاجاتِهِ عادَ اِلى صَلاتِهِ؛

هرگاه رسول اكرم صلى ‏الله‏ عليه ‏و ‏آله نماز مى‏ خواندند و كسى نزد ايشان مى ‏نشست، ايشان نماز خود را كوتاه مى‏ كردند و به او رو مى‏ نمودند و مى‏ فرمودند: آيا خواسته‏ اى دارى؟

اِنّا اَهلُ بَيْتٍ نَرى وَعدَنا عَلَينا دَينا كَما صَنَعَ رَسولُ اللّه‏ِ صلى‏ الله‏ عليه ‏و ‏آله؛

ما اهل بيت، وعده‏ هاى خود را براى خودمان، بدهى و دِين حساب مى‏ كنيم، چنانكه رسول اكرم صلى ‏الله ‏عليه ‏و ‏آله چنين مى‏ كردند.

كُنّا اِذَا احْمَرَّ الْبَاْسُ وَ لَقِىَ القَومُ الْقَوْمَ اتَّقَيْنا بِرَسولِ اللّه‏ِ صلى‏ الله ‏عليه ‏و ‏آله فَما يَكونُ اَحَدٌ اَقْرَبَ اِلَى الْعَدُوِّ مِنْهُ ؛

وقتى كه آتش جنگ بر افروخته مى‏ شد و دو لشكر به هم مى ‏رسيدند، به پيامبر پناهنده مى ‏شديم و كسى نبود كه از آن حضرت به دشمن نزديك‏تر باشد.