خداوندا
دنياي آشفته ي درونم را که تنها از نگاه تو پيداست ، با لالايي مهربان خود ، آرام کن
تا وجود داشتن و بودن را به زيبايي احساس کنم . . .
ديـگـر نـه اشکهايـم را خـواهـي ديـد
نـه التــمـاس هـايم را
و نـه احـساسـاتِ ايـن دلِ لـعـنـتـي را ...
بـه جـايِ آن احـساسـي کـه کـشـتـي
درخـتـي از غـرور کـاشـتم ...