خـــــداي من !
نه آن قدر پاکم که کمــــــکم کني
نه آن قدر بـــــــدم که رهايـــــــــم کني
ميان ايـــــن دو گمم !
هم خود را و هــــم تو را آزار مـيدهم
هر چه قدر تــــلاش مي کنم
نتوانستم آنــــي باشـم که تو خواســـتي
و هر گز دوســت ندارم آني باشم
کــه تو رهايـــــــم کني ...
آن قدر بي تو تنهـــــا هستــم
که بي تو يعــني "هيـــچ"
يعنـــي پـــــوچ
خــــــدايا پس مـــرا ببر!
ببر به آن چه خـــــــودت مي خــواهي
پروردگــــارا...
هيچ وقت رهايــــــــــم نکن ...