" مثل باد سرد پاييز غم لعنتي به من زد
" حتي باغبون نفهميد که چه آفتي به من زد
" رگ و ريشه هام سياه شد تو تنم جوونه خشکيد
" اما اين دل صبورم به غم زمونه خنديد
" آسمون مست جنوني آسمون تشنه خوني
" آسمون مست گناهي آسمون چه رو سياهي
" اگه زندگي عذابه يه حباب روي آبه
" من به گريه‌ها ميخندم ميگم اين همش يه خوابه
" آسمون تو مرگ عشقو توي ياخته هام نوشتي
" اين يه غمنامه تلخه که تو سر تا پام نوشتي
" من به لحظه ي شکستم اگه نزديک اگه دورم
" از ترحم تو بيزار من خودم سنگ صبورم
" آسمون تيشه ت شکسته من ديگه رو پام ميمونم
" منو از تنم بگيري تو ترانه هام ميمونم
" ( ليلا کسري ، هديه )