من گريه ميکنم که تماشا کني مرا

مانند طفل گمشده پيدا کني مرا

حجت قبول دلبر احرام بسته ام

اي کاش در دعاي خودت جا کني مرا

خـــود را نفــسي به ايـــن قفــس نـسپرديم

اي آنکه علي علي کني کيست عليآنچه که تو وصف او کني نيست علي
يک روز بزي آنچنان که ميزيست عليآنگه بيا به من بگو کيست علي

ياعلي در حرمت نور خدا مي بينم جلوه حق ز کجا تا به کجا مي بينم
کعبه کعبه تويي عشق تويي مروه تويي چه نيازي به صفا در تو صفا مي بينم
ره تويي عشق تويي مروه تويي قبله تويي خم ابروي تو را قبله نما مي بينم
نجف و کرب و بلا را به خدا فرقي نيست در نجف هستم و من کرب و بلا مي بينم
من نگويم که خدايي به خداوند قسم المثناي تجلاي خدا مي بينم
هر چه احمد شب معراج در افلاک بديد من در آيينه ايوان طلا مي بينم

داني ز چه اين چرخ کهن مي گردد نه بهر تو ونه بهر من مي گردد
از گردش آن چون علي آمد به وجود مي بالد و دور خويشتن مي گردد

مازين جهان پي دلدار مي رويم
از بهر ديدن حيدر کرار مي رويم
درب بهشت گر نگشايند روي ما
گوئيم يا علي و ز ديوار ميرويم

نه فقط بنده به ذات ازلي مينازد ناشر حکم ولايت به علي مينازد
گر بنازد به علي شيعه, ندارد عجبي عجب اينجاست ,خدا هم به علي مينازد

اسلام بجز اسم علي پايه ندارد قرآن بجز حب علي آيه ندارد
گفتم بروم سايه لطفش بنشينم ديدم که علي نور بود سايه ندارد