اگر روزي رسد دستم به دامانت
كنم جان را به قربانت
ولي بي لطف و احسانت چگونه
شوم ناخوانده مهمانت چگونه

اگر روزي رسد دستم به دامانت
كنم جان را به قربانت
ولي بي لطف و احسانت چگونه
شوم ناخوانده مهمانت چگونه

تو معبود مني بگذار داد از دل بگيرم
پناهم ده كه بر سقف حرم منزل بگيرم
تو دريايي و من تنها غريق مانده در باران
تو فانوس رم شو تا ره ساحل بگيرم

اگر روزي رسد دستم به دامانت
كنم جان را به قربانت
ولي بي لطف و احسانت چگونه
شوم ناخوانده مهمانت چگونه

در اين بازار بي مهري به ديدار تو شادم
تو شادم كن كه سوز غم برآمد از نهادم
تو ميگفتي صدايم كن ز سوز سينه هر شب
صدايت ميزنم اما رسي آيا به دادم

كمك كن تا ابد تنها به تو عاشق بمانم
به كوي عاشقي شعر خوش ماندن بخوانم
كمك كن تا ابد تنها به تو عاشق بمانم
به كوي عاشقي شعر خوش ماندن بخوانم
به كوي عاشقي شعر خوش ماندن بخوانم

سلام. ممنون از حضورتان. پيشاپيش روز پدر مبارک

سلام دوست خوبم

ميلاد امام جواد عليه السلام را به شما و خانواده ي محترمتان تبريك ميگويم.

خداوند انشاءالله پدرتان را قرين رحمت واسعه خودش گرداند و شفاعت مولايمان امير المومنين علي عليه السلام را نصيب ايشان و همه ي پدران زحمتكش اين ديار گرداند

ممنونم از اينكه ما رو مورد لطف قرار دادي

منتظر حضور هميشگي شما هستم و به داشتن دوستان ارزشي همچون شما بر خود ميبالم.

اللهم عجل لوليك الفرج

ديرگاهيست در درونم غوغايي برپاست…
به گمانم که کسي مي آيد!
شايد تو باشي،
اي موعود!

وظيفه‌ي زن و مرد، اي حكيم، داني چيست؟

يكي‌است كشتي و آن ديگريست كشتيبان

چو ناخداست خردمند و كشتي‌اش محكم

دگر چه باك ز امواج و ورطه‌ي طوفان

هميشه دختر امروز، مادر فرداست

ز مادرست ميسر، بزرگي پسران

[گل]"فتح خرمشهر يک مسئله‌ي عادي نيست بلکه مافوق طبيعت است..."[گل]
.
...حضرت امام خميني(ره)...[گل]

سلام

تولدکوچکترين شهيدراه ولايت مبارک


چون موج، روي دست پدر پيچ و تاب داشت
وز نازكي، تني به صفاي حباب داشت
چون سوره‌هاي كوچك قرآن، ظريف بود
هر چند، او فضيلتِ «امّ‌ الكتاب» داشت
چون ساقه‌هاي تازه‌ي ريواس، تُرد بود
از تشنگي اگر چه بسي التهاب داشت
از بس كه در زلاليِ خود، محو گشته بود
گويي خيال بود و تني از سراب داشت
لبخند، سايه‌اي گذرا بود بر لبش
با آن كه بسته بود دو چشمان و خواب داشت
يك‌جا سه پاسخ از لبِ خاري شنيده بود
آن غنچه ليك فرصتِ يك انتخاب داشت
خونش پدر به جانب افلاك مي‌فشاند
گويي به هديه دادنِ آن گل، شتاب داشت
خورشيد، در شفق شرري سرخ‌گون گرفت
يعني كه راهِ شيريِ او، رنگِ خون گرفت