خدايا ! آتش مقدس شک را آن چنان در من بيفروز

تا همه يقين هايي را که در من نقش کرده اند بسوزد

وآنگاه از پس توده ي اين خاکستر

لبخند مهراوه بر لبهاي صبح يقيني

شسته از هر غبار طلوع کند

ناگاه با عروج تو چون روبرو شديم / در انزواي تلخ غريبي فرو شديم

دنبال تو تمام زمان را ورق زديم / با دستهاي خالي خود روبرو شديم . . .

.

اي امام اي خفته در دامان خاک / اي به هجرت، سينه ما – چاک چاک

جرعه نوش چشمهايت بوده‏ايم / آري آري مبتلايت بوده‏ايم . . .

اي خميني اي مسيحاي زمان / اي تسلاي دل و آرام جان

ياد تو ما را چراغ روشن است / عشق تو همواره در جان و تن است . . .

.