حضرت علي اکبر(ع)-شهادت


گمان مدار كه گفتم برو دل از تو بريدم

نفس شمرده زدم همرهت پياده دويدم

محاسنم به كف دست بود و اشك به چشمم

گهي به خاك فتادم گهي زجاي پريدم

دلم به پيش تو، جان در قفات، ديده به قامت

خداي داند و دل شاهد است من چه كشيدم

دو چشم خود بگشا و سوال كن كه بگويم

ز خيمه تا سر نعش تو چگونه رسيدم

ز اشك ديده لبم تر شد آن زمان كه به خيمه

زبان خشك تو را در دهان خويش مكيدم

نه تيغ شمر مرا مي كشت نه نيزه خولي

زمانه كشت مرا لحظه اي كه داغ تو ديدم

هنوز العطشت مي زد آتشم كه ز ميدان

صداي يا ابتاي تو را دوباره شنيدم

سزد به غربت من هر جوان و پير بگريد

كه شد به خون جوانم خضاب موي سفيدم

كنار كشته تو با خدا معامله كردم

نجات خلق جهان را به خونبهات خريدم

بگو به نظم جهان سوز "ميثم" اين سخن از من

كه دست از همه شستم رضاي دوست خريدم


مجمع زينبيون اهل بيت خوزستان

بيت آيت موسوي

zeynabiyooneahlebeyt.blogfa.com

عالم ، همه خاک کربلا بايدمان
پيوسته به لب ، خدا خدا بايدمان
تا پاک شود ، زمين ز ابناي يزيد
همواره حسين ، مقتدا بايدمان . . .
يا حسين

شيعيان در سر هواى نينوا دارد حسين

خون دل با كاروان كربلا دارد حسين

از حريم كعبه و جدش به اشكى شست دست

مروه پشت سر نهاد اما صفا دارد حسين

بردن اهل حرم دستور جدش مصطفى است

ورنه اين بى حرمتى ها كى روا دارد حسين

آب خود با دشمنان تشنه قسمت مى كند

عزّت و آزادگى بين تا كجا دارد حسين

دشمنش هم آب مى بندد به روى شاه دين

داورى بين با چه قوم بى حيا دارد حسين

دشمنانش بى امان و دوستانش بى وفا

با كدامين سركند مشكل دوتا دارد حسين

رخت و ديباج حرم چون گل به تاراجش برند

تا به جايى كه كفن از بوريا دارد حسين

اشك خونين گو بيا بنشين به چشم شهريار

كاندرين گوشه عزاى بى ريا دارد حسين

السلام عليک يا أباعبدالله
وعلي الارواح التي حلت بفنائک عليکم مني جميعا
سلام الله أبدا مابقيت وبقي الليل والنهار
ولاجعله الله آخر العهد مني لزيارتکم
السلام علي الحسين
وعلى علي بن الحسين
وعلى أولاد الحسين
وعلى أصحاب الحسين

التماس دعا

اگر ره بر تو و زينب ببستم
اگر قلب تو را مولا شکستم
ولي شرمنده ام از کرده ي خويش
مران اين بنده را از درگه خويش
بده اذنم که گردم جان نثارت
تسلائي که هستم شرمسارت