من آن حر خطاکارم حسين جان
که شرم از فعل خود دارم حسين جان
گنهکارم ولي دل بر تو بستم
نمک خوردم ، نمکدان را شکستم

برادري به تعداد نيست به وفاداريست
يوسف 11 برادر داشت و حسين تنها عباس را..........

عاشق اون بخش از سينه زني ام که تو همون مسجد کوچيک خودمون 2تا دسته تشکيل ميدن(مخصوصا روز عاشورا)بعد هر دسته يکي از اينا رو ميخونه:
"اي اهل حرم مير و علمدار نيامد علمدار نيامد..."
"سقاي حسين سيد و سالار نيامد علمدار نيامد..."
عزاداريه ما هم صفاي خودش و داره....

اي مــــشک چــــــرا ســـاقي در بــــار نـــيامد/ مـــا تــــشنه ي عــــشقيم چــــرا يــــار نــــيامد /اي کــــاش کـــــه مــــي امدي و عـــمه نــــمي گفت /اي اهــــل حــــرم مــــير وعــــلمدار نــــيامد . . .

شيعيان از امام رضا(عليه السلام)، چنين نقل شده است:

«وقتي محرم فرا مي‌رسيد، پدرم خندان ديده نمي‌شد، حزن و اندوه تا پايان دهه‌ اول بر او غالب بود و روز عاشورا، روز حزن و مصيبت و گريه ايشان بود.»

بي‌سروسامان توام يا حسين!
دست به دامان توام يا حسين!
جان علي سلسله بندم مکن
گردم و از خاک بلندم مکن.
عاقبت اين عشق هلاکم کند
در گذر کوي تو خاکم کند.
مشعر حق! عزم منا کرده‌اي
کعبه شش گوشه بنا کرده‌اي

عزيز فاطمه اميدوارم
که سر بر روي بالينت گذارم
خدا داند که اکنون شاد گشتم
در اين عالم دگر آزاد گشتم
کن حلالم من غلامت هستم اي مولا
در ره تو جان نثارت هستم اي مولا

اربـــــابِ من غريــبــــــونــــه
از دســـت کوفي نامـــــــرد
اواره تو بيــــــابونــــــه
چشم زهــــرا پر از خونـــــــه
ميخونه عشق من بـــرگــــرد
حال زينــــــب پريشــونـــــــه

لبهاي علي اصغر اگر وا بشود
درد دل هرخسته مداوا بشود

افسوس که در کربلا دست خزان
نگذاشت اين غنچه شکوفا بشود

يا باب الحوائج يا علي اصغر حسين(ع)

تا دولب با مدح طفل اين حرم وا مي شود
آسمان با احترامش تا کمر تا مي شود
کودک اين خانواده عالم آرا مي شود
منجيِّ روز حساب هياتيها مي شود
قفل قلبم با کليد ذکر او وا مي شود
يا علي اصغر دواي درد دنيا مي شود...

پاداشي که در زندگي نصيب هر شخص مي شود ؛ در انتهاي سفر مشخص مي شود نه در شروع آن و در اختيار من نيست که بدانم چند گام بايد بردارم تا به هدفم برسم .
شايد در قدم هزارم ؛ با شکست روبرو شوم ؛ اما ممکن است گام بعدي ؛ موفقيت به همراه داشته باشد .
هرگز تا زماني که پيچ را دور نزنم نمي توانم حدس بزنم که چند گام ديگر تا موفقيت باقي است .
هميشه گام بعدي را برخواهم داشت . به ترتيب . گام به گام .
*در حقيقت يک گام در هر زمان ؛ کار دشواري نيست .*