در مقام اشک هر کس که شهودي داشته

کربلا را ديده در مقتل ورودي داشته

آهِ خواهر يک طرف، آهِ برادر يک طرف

کربلا تا نقش بندد تار و پودي داشته

بگذريم از آن عمودي که عمويي را گرفت

بگذريم از خيمه‌هايي که عمودي داشته

در کنار علقمه ميراب‌ها هم ديده‌اند

بانويي قامت کمان روي کبودي داشته

سرو قد اکبر و عباس و عون و... بگذريم

هر فرازي را که مي‌بينم فرودي داشته

هر چه پيکر‌هايشان سير نزولي کرده است

سر به سر سر‌هايشان سير صعودي داشته

مادر او مادر آب است و با دشنه حسين

تشنه جان داده در آن صحرا که رودي داشته

سود گوش پاره و انگش‌تر و سر واضح است

کشتن يک طفل شش ماهه چه سودي داشته

سعيد پاشازاده

بهشت عدن کجا و صفاي تربت تو

قياس ذره کجا و بسيط رحمت تو

مشام اهل دل از عطر اشک مست شود

دمي که غنچ? لب گل کند به مدحت تو

چگونه اشرف مخلوق آبرو مي‌يافت

اگر اراده نمي‌کرد حق به خلقت تو

تمام عمر چو خورشيد فيض مي‌بخشد

اگر به ذره بيفتد نگاه رحمت تو

ز چشم فاطمه فردا نهان نمي‌ماند

دلي که گشت نهانخان? محبت تو

هنوز رنگ شفق مانده سرخ تا که مگر

در التهاب بسوزد به پاس حرمت تو

حديث درد تو را چون شنيدم از مادر

ز کودکي شدم‌اي دوست غرق محنت تو

مرا به مجلس سوگ تو داد مادر شير

که عادت است مرا گريه در مصيبت تو

چه کار کرده‌اي اي روح گري? زينب

که ريخت اشک پيمبر گه ولادت تو

تمام ترسش از اين است آذري نکند

بميرد و نرسد عاقبت به ساحت تو

حسين آذري