عشق يعني يک استخوان و يک پلاک

سالهاي سال تنهاي تنها زير خاک . . .

در مسلخ عشق جز نکو را نکشند / روبه صفتان زشت خو را نکشند

گر عاشق صادقي ز مردن نهراس / مردار بود هر آنکه او را نکشند . .

ز آسمان عرفان، تابنده اختري رفت / وز کنج علم و ايمان، ارزنده گوهري رفت

سرباز پيشتازي از خيل عشقبازان / از صفحه ي شجاعت يکتا دلاوري رفت

پندار ما اين است که ما مانده ايم و شهدا رفته اند

اما حقيقت آن است که زمان ما را با خود برده است و شهدا مانده اند

خوشا آنان که جانان مي شناسند / طريق عشق و ايمان مي شناسند

بسي گفتيم و گفتند از شهيدان / شهيدان را شهيدان مي شناسند .

گل اشکم شبي وا ميشد اي کاش / همه دردم مداوا ميشد اي کاش

به هر کس قسمتي دادي خدايا / شهادت قسمت ما ميشد اي کاش

خوشا آنان که با عزت ز گيتي / بساط خويش برچيدند و رفتند

ز کالاهاي اين آشفته بازار / شهادت را پسنديدند و رفتند . . .

بدي کرديم، خوبي يادمان رفت / ز دلها لاي روبي يادمان رفت

به ويلاي شمالي خو گرفتيم / شهيدان جنوبي يادمان رفت . .

کوله بارى پر زمهر انبيا دارد شهيد / سينه‏اى چون صبح صادق، باصفا دارد شهيد

اين نه خون است اى برادر بر لب خشکيده‏اش‏ / بر لب خونرنگ خود، آب بقا دارد شهيد

بدي کرديم، خوبي يادمان رفت / ز دلها لاي روبي يادمان رفت

به ويلاي شمالي خو گرفتيم / شهيدان جنوبي يادمان رفت . . .

شادي روح شهدا صلوات

شهيدان از مي توحيد مستند / شهيدان سرخوش از جام الستند

نمردند و نمي ميرند هرگز / شهيدان زنده ي جاويد هستند . . .

در سينه‌ام دوباره غمي جان گرفته است

« امشب دلم به ياد شهيدان گرفته است »

تا لحظه‌اي پيش دلم گور سرد بود

اينک به يمن ياد شما جان گرفته است

روييده زتربت شهيدان، گل سرخ / پيغام شهيد است به دوران، گل سرخ

تا جان دگر فدا کند رهبر را / روييده هزار باغ و بستان، گل سرخ . . .

ي شهيدان ، عشق مديون شماست / هرچه ما داريم از خون شماست

اي شقايق ها و اي آلاله ها / ديدگانم دشت مفتون شماست . . .

روييده زتربت شهيدان، گل سرخ / پيغام شهيد است به دوران، گل سرخ

تا جان دگر فدا کند رهبر را / روييده هزار باغ و بستان، گل سرخ . . .