به نام خدا

رسول خدا (صلي الله عليه و آله) فرمودند : در باغهاي بهشت برويد و استفاده کنيد ، عرض کردند باغهاي بهشت چيست ؟ فرمود ذکر خدا در هر شام و سحر بگوييد و به ياد خدا باشيد. ارشاد القلوب جلد 1 صفحه 148

رسول خدا (صلي الله عليه و آله) : هرکس بخواهد بفهمد درجه اش در پيشگاه خدا چيست ( چه درجه اي پيش خدا دارد ) نگاه کند ببيند منزلت خدا در نزد او چقدر است ، زيرا که خداي تعالي بنده را احترام ميکند ، به همان اندازه که بنده حرمت خدا را نگاه دارد. ارشاد القلوب جلد 1 صفحه 148

رسولخدا (صلي الله عليه و آله) : همانا فرشتگان بر مجلسها و انجمنها ذکر خدا ميگذرند و بر فراز سر آنان مي ايستند بواسطه گريه آنان گريه ميکنند و بر دعاي آنان آمين مي گويند.
ارشاد القلوب جلد 1 صفحه 150

سلام عليکم اعياد ربيع الاول بر شمابزرگوار و خانواده ي ارجمندمبارک.
التماس دعا

دوست عزيز و محترم ممنون از حضورت من چند وقتي نبودم...
ببخشيد.

سلام دوست خوبم ممنونم که سر زدي يه لطف ميخواستم ازتون بکنم از اين به بعد بيا به اين ادرس جديدم تو گوگل بزن(دانلود کليپ شهدا )
ممنون

سلام عزيزم

اميدوارم اگر قرار به برآورده نشدنش هست

از حکمت تو باشد تا بي لياقتي من . . .

باسلام
بروزم بامطلب
مشکل اصلي من از حدود يک سال پيش شروع شد. پدر و مادرم به دليل

اين که من تنها بچه خانواده هستم و ضمنا وضع مادي‌شان هم خوب است،

دختر خاله‌ام را که در خانواده‌اي متوسط زندگي مي‌کند، به فرزندي که چه

عرض کنم به سرپرستي قبول کردند. (البته لازم به تذکر است که دختر

خاله‌ام هم هم‌سن خود من است.) بله از آن تاريخ به بعد مشکل من

شروع شد...


چند روز مانده به عمليات کربلاي 4، نامه‌اي از يک پسر هفده ساله

به مجله «زن روز» مي‌رسد. در آن نامه، جواني که خود را «امير» معرفي

کرده و هيچ نشاني ديگري (عکس يا نام‌خانوادگي) از خود باقي نگذاشته،

درد دلي از وضعيت خانواده
ادامه درhttp://nasserbistjan.blogfa.com

دلم به ناله در آمد که
اي صبور ملول
درون سينه اينان نه دل
که گِل بوده ست

نها

غمگين
نشسته با ماه
در خلوت ساکت شبانگاه
اشکي به رخم دويد ناگاه
روي تو شکفت در سرشکم

ديدم که هنوز عاشقم آه

مي خواهم برگردم به روزهاي کودکي :
آن زمان ها که : پدر تنها قهرمان بود…
عشــق ، تنها در آغوش مادر خلاصه ميشد…
بالاترين نــقطه ى زمين ، شـانه هاي پـدر بــود…
بدتـرين دشمنانم ، خواهر و برادر هاي خودم بودند…
تنــها دردم ، زانو هاي زخمـي ام بودند…
تنـها چيزي که ميشکست ، اسباب بـازيهايم بـود…
و معناي خداحافـظ ، تا فردا بود…

چيزي رآ جـآ گذآشتمـ ــ در عبور قَـطآرِ سريــع الــسير
“زمــآنــ” آيــا بآز مــي گردد زمـآنـ ؟!
کـودکــي هآيمـ را در ايــستگآهِـ تولًـد ، جـآ گذآشتمـ ــ بــآز گـرد! ”
مــي خوآهمـ کودَکــ ـي کنم

دلم ميخواهد اين کوچه باغ پاييز زده که در آن قدم گذاشته ام بي پايان باشد
آنگاه که قرار است به پايان آن برسم از دنيا وداع گفته باشم
تا تنها پاييز را ببينم ،ديگر نميخواهم رهگذري را ببينم که روي
برگها پا ميگذارد و قدر پاييز را نمي داند