خدا مرحم تمام دردهاست
هرچه عمق خراشهاي وجودت بيشتر باشد
خدا براي پر کردن آن بيشتر در وجودت جاي ميگيرد . . .

عهدي را که در طوفان با خدا مي بندي در آرامش فراموش نکن . . .

چه چيز جز بخشندگي ام باعث شد تا مرا که مي بيني خودت را بگيري ؟
( انفطار 6 )

فَاطِمَةَ بَضْعَةٌ مِنِّي فَمَنْ آذَاهَا فَقَدْ آذَانِي وَ مَنْ سَرَّهَا فَقَدْ سَرَّنِي

فاطمه پاره وجود من است، هر که او را بيازارد مرا آزار داده و هر که او را خوشحال کند مرا خوشحال کرده است.

مي خواستم دستان خدا را بگيرم
ندا آمد : دستان افتاده اي را بگير . . .

و لِي فِي اِبنَةِ رَسولِ اللهِ اُسوَةٌ حَسَنَةٌ

دختر رسول خدا (فاطمه) براي من سرمشقي نيکوست.

ذِكرُنا أهلَ البَيتِ شِفاءٌ مِنَ العِلَلِ وَ الأَسقامِ و وَسواسِ الرَّيبِ

ياد ما اهل بيت شفابخش بيماريها و ناخوشي ها و درمانگر وسوسه شكّ است.

تمام غصه هاي دنيا رو ميشه با يک جمله تحمل کرد :
خدايا ميدانم که ميبيني . . .

مَن زارنَا في مَماتِنا فَکَانَّما زارَنا في حَياتِنا.

هر که ما را پس از مردنمان زيارت کند گويا ما را هنگام زنده بودنمان زيارت کرده است.

حَديثٌ تَدرِيهِ خَيرٌ مِن ألفِ حَديثٍ تَروِيهِ.

يك حديث بفهمى بهتر است از آن كه هزار حديث [نفهميده] نقل كنى.

اِنَّما مَثَلُ اَهْلِ بَيْتى فيكُمْ كَمَثَل سَفينَةِ نوحٍ عليه ‏السلام مَنْ(رَكِبَهَا) دَخَلَها نَجا وَ مَنْ تَخَلَّفَ عَنْها غَرِقَ؛

مَثَلِ اهل بيت من، همانند كشتى نوح است كه هر كس سوار آن شد، نجات يافت و هر كس رهايش كرد، غرق گرديد.

إيّاکُم وَ الغُلو فينا قُولوا إنّا عَبيدٌ مَربوبونَ وَ قُولوا في فَضلِنا ما شِئتُم.

درباره ما غلو نکنيد، ما را بندگان پرورش يافته (حق تعالي) بدانيد آنگاه در فضليت ما هر چه خواستيد بگوييد.