قبل از تولد و براي بدنيا اومدن ؛ خودمون رو در دريايي از آب قرار ميديم

بعد از تولد و براي زندگي، در اقيانوسي از هوا

و با مردن ، در ميان خروارها خاک ...

اميدوارم اين چرخه رو با آتش تکميل نکنيم.

خدايا پناه بر تو از اين دنياي پر از هوا

خدايا در اين سفر پر بلا ، آب و باد و خاک را تحمل کرده ام ؛ از آتش به تو پناه مي برم .

خدايا من يک مسافرم ...

ربنا آتنا في الدنيا حسنه و في الاخره حسنه و قنا عذاب النار.

خدايا به فرشتگانت بسپار در لحظه لحظه نيايش خويش“دوستان مرا از ياد نبرند . . .”

- خدايا، حکمت قدم هايي را که برايم بر مي داري بر من آشکار کن، تا درهايي را که به سويم مي گشايي، ندانسته نبندم

سلام

نداشته ها و تنهايي هاي کوچک با چيزها و آدمهاي کوچک پر ميشوند
نداشته ها و تنهايي هاي خيلي خيلي خيلي بزرگ ، فقط با ” خدا “

گفت استاد مبر درس از يــاد

ياد باد آن چه مرا گفت استاد

ياد باد آن که مرا ياد آموخت

آدمي نان خورد از دولت يـــاد

هيـــــچ يــادم نرود اين معني

کـــه مرا مادر من، نـــادان زاد

پـــــدرم نيز چو استـــادم ديد

گشــــت از تربيــــــت من آزاد

پس مرا منت از استـــــاد بود

که به تعليم من اُستـــاد اِستاد

هر چه مي دانست آموخت مرا

غير يک اصــل که ناگفته نهاد

قدر استــــاد نکو دانستـــــن

حيف استــــاد به من ياد نداد

(ايرج ميرزا)