امروز که زمين و آسمان مي گريد
از بهر غريب سامرا مي گريد
جا دارد اگر كه شيعه خون گريه کند
چون مهدي صاحب الزمان مي گريد
.
.
.
سرم را مي زنم از بي کسي گاهي به درگاهي
نه با خود زاد راهي بردم از دنيا، نه همراهي
اگر زاد رهي دارم همين اندوه و فرياد است
"نه بر مژگان من اشکي نه بر لبهاي من آهي"
غروبي را تداعي مي کنم با شوق ديدارش
تماشا مي کنم عطر تنش را هر سحرگاهي
دلم يک بار بويش را زيارت کرد... اين يعني
نمي خواهد گدايي را براند از درش شاهي
نمي خواهم که برگردد ورق، ابليس برگردد
دعاي دست مي گويي، چرا چيزي نمي خواهي؟
از اين سرگشتگي سمت تو پارو مي زنم مولا!
از اين گم بودگي سوي تو پيدا مي کنم راهي
به طبع طوطيان هند عادت کرده ام ، هندو
همه شب رام رامي گفت و من الله اللهي
هلال نيمه ي شعبان رسيد و داغ دل نو شد
دعاي آل ياسين خوانده ام با شعر کوتاهي
اگر عصري ست يا صبحي تو آن عصري تو آن صبحي
اگر مهري ست يا ماهي تو آن مهري تو آن ماهي
.
.
.
من منتظرتم اقا...