همه را صدا زدم جز خدا

هيچکس جوابم را نداد جز خدا...

حلول ماه رجب، اولين ماه از فصل عبادت و رحمت الهي، مبارک باد

خوشبختي، همان لحظه اي است که

احساس مي کني خدا در کنارت حضور دارد

و تو به احترامش از گناه فاصله مي گيري

روز و شب فکر و خيالم شده آن يار کجاست؟

آن ذخيره گوهر عالم اسرار کجاست؟

آن سفر کرده چرا از سفرش بازنگشت؟

وان که ما را به غمش کرده گرفتار کجاست؟

بي جمالش همه جا تيره بوَد تار بوَد

روشني بخش جهان، منبع انوار کجاست؟

داد مظلوم که بايد بستاند ز ستم؟

يار مظلوم چه شد؟ دشمن کفار کجاست؟

تشنه عدل بوَد اين بشر روي زمين

يادگار علي آن حيدر کرّار کجاست؟

کاظمين و نجف و کرببلا نيست مگر؟

سامرا هم نبوَد؟ آن شه ابرار کجاست؟

جمکران، مشهد و قم است بقيع يا که حراء؟

بارالاها تو بگو آن گل بي خار کجاست؟

کار عشاق گره خورد خدايا مددي

آن که بايد بگشايد گره کار کجاست؟

داغ وصلش به دل منتظران ماند که ماند

آن طبيبِ دل زار و تن بيمار کجاست؟

هرچه پرسيد کيان هيچ جوابي نشنيد

نشد آگه به خدا جايگه يار کجاست.

کيان

من غريبم ، و يار مي خواهم

بي قرارم، قرار مي خواهم

در دهانم دروغ و صد نيرنگ

ذکر ليل و نهار مي خواهم

خداوندا تو را مي خواهم اي از خاکيان برتر
تو را مي گريم اي در کهکشان جاري
سکوت بغضهايم را جوابي ده
غريبي هاي اشکم را پناهي باش . . .

به صداي ناز باران تو بخوانيم دوباره / تو به انتهاي حيرت برسانيم دوباره

من ملک بودم و فردوس برين جايم بود

آدم آورد در اين دير خراب آبادم

نيستم آدم اگر باز نگردم آنجا

زين جهت هست اگر باز کمي دلشادم . . .

خداوندا، مگذار آنچه را که حق مي دانم
به خاطر آنچه که بد مي دانند، کتمان کنم . . .

خداوندا تو را مي خواهم اي از خاکيان برتر
تو را مي گريم اي در کهکشان جاري
سکوت بغضهايم را جوابي ده
غريبي هاي اشکم را پناهي باش . . .

آفرين ها بر تو بادا اي خدا / ناگهان کردي مرا از غم جدا
گر سر هر موي من گردد زبان / شکر هاي تو نيايد در بيان
تو در جان مني من غم ندارم / تو ايمان مني من کم ندارم . . .

آرامش چيست ؟
نگاه به گذشته و شکر خدا
نگاه به اينده و اعتماد به خدا
نگاه به اطراف و جستجوي خدا
نگاه به درون و ديدن خدا
لحظه هايت سر شار از بوي خدا . . .

خدايا
راهي نميبينم ، آينده پنهان است اما مهم نيست
همين کافيست که تو راه را ميبيني و من تو را . . .

.

تويى که ثروت خود بى دريغ بخشيدى

به همسرى که مقامش به حق بود والا

چو گشت معتکف کوه نور، همسر تو

توئى که بوده اى چشم انتظار راه حرا

وفات حضرت خديجه (س) تسليت باد