اش مشمول دعاهاي پيمبر بشويم
باز هم باعث خشنودي مادر بشويم
نکند دير شود لحظه پرواز از خاک
کاش ما هم بپريم و دو کبوتر بشويم
پس بگيريد زما منصب سرداري را
قصدمان است در اين معرکه بي سر بشويم
آبرويي که خدا داه به ما مي ريزد
اگر از قافله جا مانده و آخر بشويم
ما نداريم بهايي مگر از لطف خدا
پيشمرگان علي اکبر و اصغر بشويم
قدر يک پلک زدن مانده که در عرش خدا
زائر فاطمه و ساقي کوثر بشويم
***محسن مهدوي***حاج محمود ژوليده

كوله بارى پر زمهر انبيا دارد شهيد

سينه‏اى چون صبح صادق، باصفا دارد شهيد

اين نه خون است اى برادر بر لب خشكيده‏اش‏

بر لب خونرنگ خود، آب بقا دارد شهيد

گرچه در گرداب خون، خوابيده آرام و خموش‏

با نواى بينوايى، بس نوا دارد شهيد

كعبه‏ى دل را زيارت كرده با سعى و صفا

در ضمير جان خود، گويى منا دارد شهيد

دانى از بهر چه جانبازى كند در راه دوست‏

چون طواف كعبه را در كربلا دارد شهيد

تا مس ناقابل خود را بدل سازد به زر

در رگ دل جوهرى از كيميا دارد شهيد

پيكر عريان او در خاك و خون افتاده است‏

از شرف بر جسم خود خونين قبا دارد شهيد