پيامبر اکرم (صلي الله عليه و آله):

يَومُ غَديرِ خُمٍّ أفضَلُ أعيادِ اُمَّتي.

روز غديرخم برترين عيد امّت من است.

امام محمد باقر عليه السلام :

مَنْ كَانَ مِنْكُمْ مُطِيعاً لِلَّهِ تَنْفَعُه ‏وَلَايَتُنَا وَ مَنْ كَانَ مِنْكُمْ عَاصِياً لِلَّهِ لَمْ تَنْفَعْهُ وَلَايَتُنَا وَيْحَكُمْ لَا تَغْتَرُّوا وَيْحَكُمْ لَا تَغْتَرُّوا.

هر کدام از شما شيعيان مطيع خداوند باشد ولايت ما برايش مفيد خواهد بود و هر که خدا را نافرماني کند ولايت ما سودي برايش ندارد.

امام علي عليه السلام:

ألا فَمَن ثَبَتَ مِنهُم عَلَي دينِهِ وَ لَم يَقسُ قَلبُهُ لِطولِ أمَدِ غَيبَةِ إمامِهِ فَهو مَعي في دَرَجَتي يَومَ القيامَة

بدانيد آنان که در زمان غيبت حجت خدا در دين خود ثابت مانده و به خاطر طول مدت غيبت منکرش نشوند، روز قيامت با من هم درجه خواهند بود.

امام موسي کاظم عليه السلام:

أفضَلُ العِبادَةِ بَعدِ المَعرِفَةِ‌ إِنتِظارُ‌ الفَرَجِ؛

بهترين عبادت بعد از شناختن خداوند،‌ انتظار فرج و گشايش است.

امام باقر عليه السلام:

ما ضر من مات منتظر لامرنا ألا يموت في وسط فسطاط المهدي و عسکره

آنکه در انتظار امر ما بميرد از اينکه در وسط خيمه مهدي و لشکرش از دنيا نرفته ضرر نکرده است.

امام حسين عليه‏السلام:<\/h5>

فى بَيانِ ما يَحدُثُ فى زَمَنِ ظُهورِ المامِ الحُجَّةِ عليه‏السلام : وَ لَتَنزِلَنَّ البَرَكَةُ مِنَ السَّماءِ اِلَى الرضِ حَتّى اِنَّ الشَّجَرَةَ لَتَقصِفُ مِمّا يَزيدُ اللّه‏ُ فيها مِنَ الثَّمَرَةِ وَ لَتُوكَلُ ثَمَرةُ الشِّتاءِ فِى الصَّيفِ وَ ثَمَرَةُ الصَّيفِ فِى الشِّتاءِ وَ ذلِكَ قَولُهُ تعالى: «وَ لَو اَنَّ اَهلَ القُرى آمَنوا وَ اتَّقَوا لَفَتَحنا عَلَيهِم بَرَكاتٍ مِنَ السَّماءِ وَ الرضِ وَلكِن كَذَّبُوا»؛

در بيان آنچه هنگام ظهور امام زمان عليه‏السلام رخ مى ‏دهد : بركت از آسمان به سوى زمين فرو مى ‏ريزد، تا آن‏جا كه درخت از ميوه فراوانى كه خداوند در آن مى‏افزايد، مى‏ شكند. (مردم) ميوه زمستان را در تابستان و ميوه تابستان را در زمستان مى‏ خورند و اين معناى سخن خداوند است كه: (و اگر مردمِ آبادى‏ ها ايمان مى ‏آوردند و تقوا پيشه مى‏ كردند، بركت‏هايى از آسمان و زمين به روى آنان مى‏ گشوديم، ليكن تكذيب كردند)

آن روز بگشوده بال و پر با سر به سوي وادي خون رفتي گفتي : ديگر به خانه باز نمي‌گردم

امروز من به پاي خودم رفتم فردا شايد مرا به شهر بيارند بر روي دست‌ها

اما حتي تو را به شهر نياوردند !

گفتند: چيزي از او بجاي نمانده است جز راهي ناتمام

آري اي شهيد از تو چيزي نمانده است جز راهي ناتمام...

با خدا دعوا کردم باهم قهر کرديم فکر کردم ديگه دوسم نداره

رفتم تو رختخواب چند قطره اشک ريختم و خوابم برد

صبح که بيدار شدم مامانم گفت نميدوني از ديشب تا صبح چه باروني ميومد . . .

خوشا آن بنده با عهد و پيوند / که دارد بازگشتي با خداوند

به کام خويش اگر چندي رود راه / چو باز آيد نياز آرد به درگاه . . .